Top Hamberg bedwongen

Nadat we gisteren (zaterdag) binnendoor naar Schwaz reden om te shoppen trok bij Rotholz een groot aantal jeep's met trailers onze aandacht. Nieuwsgierig als wij zijn gingen we natuurlijk ff kijken. Het bleek om een soort van geiten-keuring/veiling te gaan, best een belangrijke volgens ons want de geitenboeren waren behoorlijk gespannen. In een soort van arena (binnen) die al behoorlijk vol zat zou het allemaal gaan gebeuren maar wij hadden belangrijker werk te doen.
Shoppen dus en wel in Schwaz, een stadje niet ver van ons vandaan. (20 minuten)HAHA. Die haha snappen alleen ingewijden maar dat leg ik later nog wel uit. Door onze nieuwsgierigheid waren we te laat in het stadje want voor onze neus ging de ene na de andere winkel dicht terwijl het nog geen half een was. Dus weer naar onze vertrouwde Interspar, een super-supermarkt, waar je ook terecht voor een lederhosen of flatscreen. Hier hebben onze kindjes hun Opa Broer-geld goed besteed en wij het nodige aan lekkernijen ingeslagen om te zorgen dat we thuis nog vaak Tirol kunnen proeven. Omdat het de rest van de dag droog was gebleven dachten we fijn buiten te kunnen koken maar helaas begon het weer te druppen toen ik net de skottelbraai in stelling had gebracht. Maar de opgewokte restjes van de afgelopen dagen smaakte toch wel, de bordjes gingen allemaal weer leeg.

Zondag

Vandaag was het dan eindelijk zo ver,de berg waren we nu al paar jaar tegenaan kijken moest bedwongen worden.

Na wat info bij Karin, de bazin van de camping, gingen we het eerste stuk met de auto de berg op. Na de nodige kilometers en ondertussen ook op de grintweg aanbeland mochten we niet verder rijden; Forststrasse. Deze bosweg mag alleen door plaatselijk verkeer en natuurlijk de boswachter bereden worden. Braaf als wij zijn dus netjes geparkeerd en te voet verder, een hele steile klim door het bos. Na dik 2 uur kwamen we aan bij Bacheler Alm waar we in eerste instantie dachten onze auto te parkeren en een apfelstrudel te gaan eten.

Niets van beide want de auto stond al ergens daaronder en die Alm bleek een koeienboerderij te zijn, dus ook geen apfelstrudel maar wel veel koeienvlaai.

Maar omdat de uitzichten steeds mooier werden en het pad steeds leuker besloten we toch maar om verder te gaan met als motto we zien wel hoever dat we komen.

Hierbij moet ik nog even duidelijk maken dat onze 3 kinderen ondanks hun leeftijd en blessures, Sietske-voetschaafwond en Bart met zijn enkels, heel goed doorliepen.

Nadat we nog eens waren gestopt voor een broodje was iedereen vastbesloten, doorlopen tot de top want dat was het doel. Het tweede doel was datgene wat ik de kinderen had belooft als ze het zouden halen; vrije keus in het restaurant inclusief ijs. Dit motiveerde enorm want gaandeweg werden hun keuzes steeds weer bijgesteld.

Na ongeveer 1,5 uur lopen/klimmen zagen we het kruis op de top van de berg weer, nu heel dichtbij zo leek het. Via een soort van maanlandschap n een nog een hele steil klim kwamen we uiteindlijk na 4 en half uur aan op de top van de Hamberg op 2085 meter. Vooral onze kleine Rens was helemaal kapot maar nadat hij zijn schoenen had uit gedaan en even was gaan rusten (2 minuten) liep hij alweer op blote voeten over de grote keien rond het kruis.

We waren niet alleen op de top, twee leuke maidls (meiden) uit Hart waren naar boven gekomen om energie te tanken, zo schreven ze in het berg-dagboek. Nadat ik hun als fotograaf had gevraagd raakte we aan de praat en toen bleek dat zij wel verder naar boven waren gereden. De boer bleek hun buurman beneden in het dorp te zijn, voor ons was dit een fijn weetje.

We besloten daarom het eerste moeilijke steile stuk met zijn alle af te dalen, maar hierna ben ik door gelopen om helemaal beneden de bus te halen terwijl Angela rustig met de kinderen door kon lopen tot de Alm.
Bijna tegelijkertijd kwamen we aan bij de Alm en konden we met zijn alle terug rijden over een toch wel heel avontuurlijke steile bergweg.

Terug op de camping, ondertussen was het al half zeven, was het nog even plonzen in zwembad en douchen en daarna lekker eten. Alles ging op, ook de ijscoupes die waren besteld.
Dit was weer eens zo'n dag die we nooit zullen vergeten.